Na lang wachten .. eindelijk weer die reis naar het bekende schiphol. Vorig jaar ging ik ook met het vliegtuig naar Amerika, toen voor me vakantie van 4 weken naar me opa. Dit jaar heb ik dezelfde bestemming, maar dan voor 7 weken. Op naar me Opa en Vicki, zijn vrouw, in North Little Rock – Arkensas.
Mijn moeder en ik gingen samen met de trein. Wauw! De NS zonder vertraging, ze kunnen het wel! Anyways, we waren al om half 11 op Schiphol. Koffer afgegeven, meteen weer 21 kilo lichter (wat voelt als 40 btw). Tot een uur of 12 heb ik met me moeder lekker buiten in het zonnetje gezeten en nog even me vader gebeld om voor de komende 7 weken afscheid te nemen. Om half 1 begon het boarden en werd mijn handbagage nagekeken. Mijn mooie lege flesje in me tas werd goedgekeurd en na de controle heb ik die weer gevuld met water. Om 14:10u vertrok het vliegtuig en had ik nog 10 uur pure verveling te gaan. Lang leve mijn ipod en game boy colour (pokemon silver for the win).
Een halve zak snoep verder kwam de stewardess met de vraag “chicken or pasta”. Na een heerlijk stukje kip met kruidenboter, een broodje en chocolade koekjes ging ik weer verder met het trainen van mijn Mankey en Dewgong. Na de pizza duurde het nog maar 30 min voor we zouden landen op Memphis – Tennessee en kregen we nog 3x drinken voor die tijd. Rond 17:10uur lokale tijd (00:10 de volgende dag in Nederland) zijn we geland en moest ik weer door de tassencontrole. Hier stonden 2 mannen bij de handbagage check. Ik moest mijn flesje met water weggooien. Wat denken ze.. dat ik vergiftigd water in me flesje kan doen na de controle op Schiphol? De Amerikaanse controle is lachwekend vergeleken bij die in Nederland. Maar ja… Ik wilde het flesje graag meenemen en vroeg de man voor de zekerheid of een leeg flesje wel mee mocht, dit mocht wel. Hij zei dat het niet uitmaakte, aangezien ik hem toch nergens leeg kon gooien. Toen ik aangaf dat ik hem dan wel leeg zou drinken keken beiden mannen me raar aan ‘in less than a minute? We’re in a hurry ya know, yall‘ve had some trouble, we’ve got work ter do’. Toen ik het er toch op waagde lachte de douanier me uit en zei met een brede lach op ze gezicht tegen de ander ‘This lady over here, she’s crazy i tell ya.. crazy girl with her bottle of water’.
Daarna mocht ik doorlopen met me lege flesje water en overvolle blaas. Het halve vliegveld over, op naar mijn koffer en mijn doel van de reis; Opa en Vicki. Na een warm ontvangst, een telefoontje naar huis dat ik levend ben aangekomen en nog 2,5 uur in de auto naar North - Little Rock waren we er dan eindelijk om 21:00 lokale tijd. Met een bord spaghetti naast me heb ik me laptop opgestart en vrienden verteld over mijn reis tot nu toe. (En yeah.. om 4 uur ‘s nachts Nederlandse tijd zijn er nog genoeg mensen online XD) Om 22:00 ben ik naar bed gegaan, ik vond 5 uur ´s nachts voor mijn gevoel laat zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten